Σε γενικές γραμμές, ο όρος εναλλακτικές θεραπείες αναφέρεται σε οποιαδήποτε θεραπεία υγείας δεν ανήκει στις θεραπείες της δυτικής ιατρικής. Όταν χρησιμοποιούνται παράλληλα με τις συνήθεις ιατρικές πρακτικές, οι εναλλακτικές προσεγγίσεις αναφέρονται ως “συμπληρωματική” ιατρική ή θεραπεία.
Είναι δύσκολο να καθοριστούν οι συμπληρωματικές και εναλλακτικές θεραπείες, κυρίως επειδή κάθε τομέας είναι τόσο διαφορετικός. Περιλαμβάνουν αλλαγές διατροφής και άσκησης, διαφόρων συνηθειών ή άλλες θεραπείες όπως χρήση βελόνων στο δέρμα ενός ατόμου (γνωστό και ως βελονισμός).
Ας έχουμε αυτό στο νου μας: οι περισσότερες από αυτές τις πρακτικές έχουν την καταγωγή τους σε αρχαίες πρακτικές ή παραδοσιακές ιατρικές πρακτικές, αξίζει να γνωρίσουμε καλύτερα μερικές από αυτές που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι σύγχρονοι άνθρωποι προσεγγίζουν την ιατρική περίθαλψη.
Βελονισμός
Ο όρος περιγράφει την νύξη συγκεκριμένων σημείων στο σώμα με τη διείσδυση στο δέρμα λεπτών βελονών, που ελέγχονται από έναν επαγγελματία, αλλά μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ηλεκτρική διέγερση.
Είναι γνωστό εδώ και λίγο καιρό ότι ο βελονισμός μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα στο προεμμηνορροϊκό σύνδρομο, την αϋπνία, και πολλούς τύπους χρόνιου πόνου, όπως ο πόνος στον αυχένα και η οστεοαρθρίτιδα.
Ομοιοπαθητική
Η ομοιοπαθητική λειτουργεί με την διέγερση του ανοσοποιητικού: μια ουσία που προκαλεί ανεπιθύμητες αντιδράσεις όταν λαμβάνεται σε μεγάλες δόσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ομοιοπαθητικό φάρμακο, αφού πρώτα έχει επεξεργαστεί κατάλληλα ώστε να είναι ακίνδυνη. Το μαγνητικό πεδίο και η συχνότητα της αρχικής ουσίας – σε μικρές ποσότητες – χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των συμπτωμάτων που θα προκαλούσε η ουσία σε μεγάλες δόσεις. Αυτή η αρχή χρησιμοποιείται μερικές φορές και στη συμβατική ιατρική.
Οι ομοιοπαθητικοί συλλέγουν εκτεταμένες πληροφορίες για το υπόβαθρο των ασθενών πριν συνταγογραφήσουν μια ουσία, συνήθως σε υγρή μορφή ή μορφή δισκίου, για να ξεκινήσουν τα φυσικά συστήματα επούλωσης του σώματος.
